Ik beken dat de overgang me tot minstens één stap heeft gebracht die ik niet had gedacht te zetten: namelijk die naar fillers.

Voor wie het nog niet weet, fillers zijn semi-permanente opvulmiddelen voor rimpels, vouwen en lijnen in je gezicht. Nu is het normaliter zo dat ik voor het idee van growing old gracefully ben. Ik wil niet beeldschoon blijven tot elke prijs. Volgens de schatting van een goede vriendin hebben we het bij het conserveren van een, zeg maar tien jaar jonger uiterlijk, over de prijs van een mooi optrekje in Spanje. Zij kan het weten, want ze spreekt uit ervaring. Maar ik heb zo’n idee dat die gapende kloof tussen wat je ziet en wat realiteit is, je gaat opbreken. Op een kwade dag word je wakker aan de verkeerde kant van het gras en denk je: verrek, dat was waar ook, ik was 85 jaar oud of je het zag of niet.

Liever je innerlijk versterken?
Grapjes terzijde, ik denk dat je de tijd niet kunt tegenhouden. Ik zie meer in de oplossing die Ans Markus me ooit gaf tijdens mijn interview met haar, wijze woorden die ik nooit ben vergeten. Zij zei: “Toen ik wat meer op leeftijd kwam, realiseerde ik me dat ik de uiterlijke strijd nooit kon winnen. Ik kon maar beter mijn innerlijk gaan versterken.” Mijn innerlijk versterken doe ik ook. Meer dan menig ander durf ik wel te zeggen. Maar als je in de overgang raakt, kunnen dingen drastisch veranderen. Je uiterlijk en je mening bijvoorbeeld. Als je voordien geleidelijk ouder wordt, maar dan opeens in pakweg drie jaar tijd voor jouw gevoel negen jaar ouder wordt, kunnen kunstmatige oplossingen er heel aantrekkelijk uit gaan zien. Verzachtende omstandigheid: ik stond aan de vooravond van mijn huwelijk. Enough said on that.

Ieder haar vak, dus op naar de arts
Op naar een goede kliniek dus. Hoe gaat dat in zijn werk? Allereerst zoek je een arts, dus geen schoonheidsspecialiste of iets dergelijks. Ieder haar vak, en fillers aanbrengen is een medisch vak. Zelf heb ik mijn research gedaan via Google en in het bijzonder via online beoordelingen van klinieken. Zo kwam ik terecht bij een gekwalificeerde arts bij een dito instituut. Zoals dat hoort, volgde daarop een afspraak voor een intake. Doe dat alsjeblieft eerst, zodat je kunt horen wat je opties zijn én even goed kunt nadenken voordat je de stap zet. Bij mij was de eerste optie een semipermanente filler onder de naam Radiesse, en de tweede was een hyaluronzuur filler van Princess. Beide goedjes heb ik eenmaal thuis eens onderzocht. Radiesse houdt langer, maar ik heb zelf iets met middelen die al decennia op de markt zijn. Dat geldt voor Radiesse nog even niet. Hyaluronzuur wordt wél al decennia lang gebruikt, onder andere voor mensen met brandwonden en chirurgische letsels. Het voordeel van Radiesse is dat het langer houdt, het voordeel van Hyaluronzuur is dat het volkomen natuurlijk is en dus al lange tijd bestaat. Als je aan je eerste ervaring toe bent zoals ik, je bent zeg maar een ‘fillers-virgin,’ dan vind ik de stap naar Hyaluronzuur zelf een betere optie. Ten tweede is de vraag, hoe ver je wilt gaan. Ik hield het op de conservatieve optie, maar met mijn overgangsschade had ik toch 1.5 ml nodig met een prijskaartje van zo’n vierhonderd pegels.

Communiceren, of je kunt het bezuren
Achteraf bleek dat aantal milliliters zelfs nog wat meer te hebben moeten zijn, want terwijl bij mij de zogenaamde neus-lippenplooi is gevuld, zijn de lijntjes onder mijn mondhoeken nauwelijks aangepakt. Let dus goed op dat je communiceert welke gebieden je precies dwarszitten, want ook klinieken die adverteren met ‘wij kijken naar het totaalplaatje’, zoals deze, blijken niet altijd volgens die belofte te werken. Goed, vervolgens kregen we de afspraak van uur U. De arts maakte wat foto’s om anoniem te gebruiken of om bewijs te hebben dat ik wel degelijk veranderingen had ondergaan – omdat we achteraf al snel vergeten hoe pittig de tijd in ons gezicht heeft geknaagd, zo legde ze uit. Toen ging ik liggen en begon het proces. Dankzij de pijnstilling was het aardig te doen, maar ik moet zeggen dat het mij toch tegenviel. Ten eerste had ik gedacht aan milde oppervlakkige prikjes net onder de huid, noem mij maar naief. Het ging in realiteit om het wat dieper onder de huid brengen van het middel met behulp van een canule, een holle naald die in mijn geval niet bepaald ragfijn was. Eigenlijk vond ik het een aardig gepook daar onder mijn huid, en ik voelde me al snel wat schuldig dat ik dat mijn lichaam aandeed onder het mom van verfraaiing. Enfin, het duurde niet al te lang, en ik kon al snel op de fiets naar huis met de goede raad om een coldpack te gebruiken tegen blauw worden en zwelling.

So far, so good

Fillertje… of toch maar niet?

Eenmaal thuis, zag ik dat ik er lang niet zo gebutst en gebuild uit zag als gevreesd onderweg. Wel ontstonden een paar bloeduitstortinkjes, maar enfin. Zoals gezegd, viel het resultaat onder mijn mondhoeken natuurlijk tegen, daar was niets gebeurd. Prettig genoeg was de kliniek bereid die plek kosteloos nog wat bij te werken, maar hier bleef wel mijn achilleshiel zitten – het meh-gevoel zogezegd. Mijn neuslippenplooi vond ik een stuk netter. Gelukkig niet enorm opvallend, maar beter. Kortom, ik voelde me op mijn trouwdag niet optimaal ‘bijgewerkt’ maar wel mooier en jeugdiger. Het nadeel van Hyaluronzuur is dan weer, dat het vrij snel uit je systeem verdwenen is. Dat is per persoon verschillend maar als je een half jaar verder bent en de zaak is weg, dan ben je geen uitzondering. Dat was ik ook niet. Toen was de vraag: gaan we voor de reprise? En ik moet zeggen, dat heb ik toch maar niet gedaan.

Een keer is even genoeg
Waarom die beslissing? Ik sta toch wat huiverig tegenover pittigere ingrepen, en ik kan me niet voorstellen dat je lichaam juicht wanneer er een canule met forse bewegingen heen en weer wordt gepookt onder je huid. Ten tweede was mijn overgang inmiddels wat verder gevorderd. En al lees ik het nergens, ik heb het sterke vermoeden dat je huid weliswaar dipt tijdens de overgang door het wegsmelten van collageen, maar dankzij het door je lichaam weer in evenwicht brengen van hormonen – je bijnieren nemen een deel van de functie van de eierstokken over – komt er volgens mij wat herstel. Natuurlijk helpt het als je vaker wél slaapt dan niet in plaats van andersom, zoals in mijn geval toen de overgang vorderde. Als je je fitter gaat voelen en er niet meer van alles pijn doet of kraakt en piept. En last but not least, ik heb het idee dat het alternatief, huidverzorging met 1% retinol, langzaam maar zeker ook wat versteviging oplevert. Dus die dingen helpen ook. Hoe dan ook, als fillers-virgin is mijn conclusie: niet mijn kopje thee.*

*Disclaimer: Garantie op deze conclusie geldt tot om het hoekje van de straat. Ofwel, als het verouderingsproces mij alsnog een of andere poets bakt, kan mijn mening zo weer veranderen.