In een reactie op een forum over de overgang stond deze hartekreet: “Ik lees hier heel veel over de klachten tijdens de overgang en ik heb ze – bijna allemaal! Maar gaat dit ooit over? Niemand zegt daar iets van. Is er licht aan het eind van de tunnel?” Een terechte vraag. Inderdaad lees je heel wat over de klachten bij de overgang. Je leest van alles over de echte of vermeende remedies, met de hormoontherapie voorop. Maar je leest nooit iets over de vraag of je klachten overgaan als je je niet door hormonen laat verleiden. Het is net of iemand die probeert de overgang een natuurlijk verloop te laten hebben, veroordeeld is tot de sores die erbij horen en wel voorgoed. Dat klopt dus niet. Een zeldzame stem in de woestijn op dat punt kwam van antropoloog Margaret Mead, bekend als schrijver in de sixties en seventies. Zij noemde de menopauze de regeno-pauze, ofwel: een periode van regeneratie, van herstel. Een van degenen die geinspireerd werd door Mead en deze term ‘regenopauze’ graag aanhaalt, is Barbara Marx Hubbard; zij merkte namelijk dat ze na de overgang een periode in ging van hernieuwde energie. Die ervaring heb ik ook. Al ben ik nog niet uit de overgang, ik merk dat een aantal klachten sterk vermindert of zelfs een tijdje verdwijnt. Zoals de hele overgang, is dit een grillig verschijnsel. Je hebt nog steeds ups en downs. Maar over het algemeen is de weg opwaarts. Neem de slapeloosheid die voor mij meekwam met de overgang. Het is inmiddels voor mij gebruikelijker om wél te slapen dan niet, en tijdens de eerste jaren van de overgang was dit andersom. Dat terwijl ik hoorde van iemand die hormonen heeft gebruikt tijdens de overgang, dat zij tijdens die periode slapeloos werd… en inmiddels al jaren van de hormonen af is maar nog altijd last heeft van slapeloosheid. Ik zeg niet dat dit illustratief is voor de gebeurtenissen als je hormonen neemt of hebt genomen. En het is geen geheim dat ik sceptisch sta tegenover HRT (Hormonal Replacement Therapy ofwel hormoonvervangende therapie). Maar ik vind dit wel een opvallend feit.
Iets anders wat me opvalt, is dat ik bepaalde dagen uit bed kom na slechts acht uur slaap, terwijl ik sinds mensheugenis negen uur nodig heb gehad, en dat ik dan de hele dag blijf gaan zonder energiedips. Sterker nog, ik heb een energie die ik me alleen nog herinner uit de tijd dat ik een kind was! Deze dagen zijn nog niet in de meerderheid. Maar ze zijn nog beter dan de dagen vóór de overgang. Regenopauze? Ik zie er de tekenen van. Zonder hormoontherapie. Zonder de overgang als ziekte te benaderen, maar juist te bezien als een natuurlijke overgangsperiode. In een andere post meer over de hoopvolle tekens die ik zie. Niet bij wijze van ‘in de gloria,’ want de overgang in haar geheel blijft voor mij een heidens karwei. Maar wel om de mensen die zich óók vertwijfeld afvragen of er licht is aan de horizon als je op natuurlijke wijze door de overgang probeert te komen, een hart onder de riem te steken. Want ja, ik geloof dat het er is, dat licht aan de horizon! Dus bij deze eindelijk eens dat zeldzame hoopvolle geluid.